रातमा ८/९ पटक नगरी म शान्त नै हुन्न

~~श्रोत: अन्लाईनबाट~~

नेपाली साहित्यमा यौनिक लेखन भर्खरमात्र भित्रिएको भने होइन। विश्वेश्वरप्रसाद कोइराला, पुष्कर शमशेर, गोविन्दबहादुर मल्ल गोठाले, पारिजात, भवानी भिक्षु, पोषण पाण्डे, पुष्कर लोहनी, सीता पाण्डेलगागतका सिर्जनामा मनोविज्ञानको रूपमा यौनका प्रसंग प्रशस्त आएका छन्। सीता पाण्डेको 'यौन र अनुभूति', 'ज्वरो' नामक पुस्तकमा सेक्सबारे खुल्ला सन्दर्भ रहेकै कारण निकै चर्चित रह्यो। पारिजातको 'शिरीषको फूल' र 'मैले नजन्माएको छोरो'मा यौनमनोविज्ञान छताछुल्ल छ। कोइरालाको 'सुम्निमा' र 'तीन घुम्ती' उपन्यास यौनमनोविज्ञानमा आधारित छ भने विजय मल्लको 'अनुराधा' मा यस्ता प्रसंग निकै आउँछन्।